สุพัตรา

มีอารมณ์อยากร้องไห้ แต่มันทำไม่ได้ มีบางอย่างที่อึดอัดในใจมานานมาก
และไม่เคยได้บอกใคร ไม่เคยระบายกับใครเลย
อยากย้อนเวลาไปในช่วงหนึ่ง แล้วทำในสิ่งที่ตอนนั้นเคยทำพลาดไป
อยากไปรักษา รอยแผลที่ข้อมือ  ไปกำจัดความคิดโง่ๆ ในตอนนั้นทิ้งซะ
เพื่อเริ่มชีวิตใหม่เพื่อลืมเรื่องๆเก่าที่ทำให้เราต้องเจ็บและมีน้ำตาถ้าย้อมเวลากลับไปได้จะขอกลับไปแก้ตัวตัวจะไม่ทำตัวเหลวไหลให้ใครต่อใครมาว่าและไม่ทำให้ใครคนหนึ่งซึ่งรักเรายิ่งกว่าชีวิตเสียจัยกับสิ่งที่พ่อแม่ให้ติดตัวเรามาเรากลับเห็นมันไม่มีค่าไร้ความหมายแต่ทุกคนรู้หรือป่าวหัวอกคนๆนั้นช่างน่าสงสารเหนือใครอื่นใดที่ต้องมาเห็นลูกของตัวเองต้องมาจมปักกับสิ่งที่ไม่น่าจดจำไว้ในสมอง
อยากบอกพ่อและแม่ว่าหนูรู้แล้วว่าใครดีที่สุดในชีวิตหนูขอโทษค่ะพ่อแม่